Onlangs hadden onze verlies- en rouwdeskundige coaches Suzanne en Nicole een terugkomochtend met 3 groepen kids die voor de zomer een lotgenotengroep hebben gedaan voor kinderen die te maken hebben gehad met een scheiding of met het overlijden van een dierbare.  De coaches vertelden na afloop hoe heerlijk het was om de blije koppies van de kinderen te zien en hun verhalen  te horen. Stuk voor stuk gaven alle kinderen aan dat het beter met hen ging  dan een half jaar geleden voordat ze in de lotgenotengroep waren gestart.

We hebben de kinderen gevraagd wat ze merken nu aan en bij zichzelf en hoe ze nu “in de situatie staan” en een aantal van hen wilden ook teksten opschrijven. De kinderen uit de scheidingsgroep vertelden het volgende:

“Ik kan het nu vertellen want ik kan er veel makkelijker over praten.”

“Het is nu minder rommelig in mijn hoofd”.

“Het gaat steeds beter. Ik kan meer makkelijker loslaten.”

“Ik ben blij want ik vier 2 x Sinterklaas, krijg 2 x verjaardagskadootjes en heb 2 kamers.”

“Het was gewoon leuk om de groep te doen!”

En uit de overlijdensgroep komen de volgende uitspraken:

“Het gaat nu beter met me. Vroeger moest ik heel vaak aan papa denken, nu is dat minder.”

“Je moet het wel toelaten, je “misheid”. Als je het laat gaan wordt je minder verdrietig.”

“Als ik nu aan m’n broertje denk, denk ik aan de leuke dingen. Daarvoor dacht ik alleen maar aan de nare.”

“Ik heb toegelaten dat het nou eenmaal zo is in mijn leven.”

Elke keer zijn weer zo geraakt door de wijze, waardevolle uitspraken van de kinderen en jongeren die onze groepen volgen. Dat we een eindje met hun mee mogen lopen in hun “proces” om hun verdriet, verlies en rouw in hun leven te verweven is voor ons een groot geschenk waar we enorm dankbaar voor zijn.