We zitten met de kinderen uit de scheidingsgroep bij elkaar. De kinderen zijn al een paar keer bij elkaar gekomen en herkennen veel in elkaars verhaal. Een jongen van 9 jaar vertelt het heel lastig te vinden geen contact te hebben met zijn vader. Hij blijkt in deze groep niet de enige te zijn met dit verhaal. Helaas zien we in de praktijk dat veel kinderen te maken hebben met ouderonthechting, dat ze dus een ouder niet of nauwelijks meer zien. Deze jongen kon precies aangeven waarom hij zijn vader zo nodig heeft: “Papa ging altijd met me naar voetbal want mama vindt daar niets aan. Nu is de zaterdag geen fijne dag meer, ik mis ik mijn vader nog meer op deze dag”. Een paar kinderen uit de groep snappen dit volkomen. Een meisje vertelt dat zij haar moeder, die ze niet meer zag, een brief heeft geschreven. Daarin had ze eerlijk verteld hoe ze haar moeder mistte en dat zo graag weer contact wilde. Dat is goed uitgepakt vertelt ze, nu ziet ze haar moeder weer. Van daaruit hebben we als groep allemaal een brief gemaakt voor de ouder die je het meest mist: het raakte ons enorm hoe de kids dit oppakten!