In de overlijdensgroep met pubers uit het Voorgezet Onderwijs zit een jongen die het overlijden van één van zijn ouders heeft meegemaakt. Hij doet aan alle opdrachten mee maar elke keer blijkt hoe lastig hij het vindt om zichzelf te uiten. Het kost hem zichtbaar moeite om zijn gedachten en gevoelens te delen, en hij blokkeert veel als er open vragen aan hem gesteld worden.

Eén van de coaches stelt hem op een gegeven moment de vraag of het gemakkelijker zou zijn als ze hem gesloten vragen gaat stellen, waarop hij “alleen ja of nee” hoeft te antwoorden. Dat wil hij wel proberen geeft hij aan. Het is prachtig om te zien hoe hij vervolgens op heel veel vragen gemakkelijk en direct antwoord geeft. Hij ontspant zichtbaar en doet actief mee, wat hem en ook de groep goed doet. Echt zo mooi om te zien.

En hoe gaaf als hij uiteindelijk op het evaluatieformulier aan het einde van de bijeenkomsten aangeeft dat hij het “praten als allerleukste”  heeft ervaren!